woensdag 24 februari 2010

Biografiën van de beeldhouwers

Ans Bakker:
http://www.ansbakker.nl/site/index/12643470_C.V-Press.html

Hanneke van den Bergh:
http://www.hannekevdbergh.nl/entree2.html

Willem Kind:
Rotterdam, 1947
De eigenzinnige blikvangers van Willem Kind onderstrepen dat de beeldhouwer vindingrijk inspeelt op de omgeving. Vreemdsoortige wezens duiken op de gekste plekken op. Ze wekken de indruk ontheemd, verdwaald of gedesoriënteerd te zijn. Ze openbaren kameleontische eigenschappen en blijken daardoor in staat zich razendsnel aan te passen aan de biotoop waarin ze zich al dan niet vrijwillig bevinden. Een opvallend aspect van de opzienbarende objecten is ongetwijfeld de materiaalbewerking.

Alda Poulussen:
"Je beelden maken me vrolijk, ik moet erom lachen"

Alda Poulussen is in 1952 geboren te 's-Hertogenbosch. Zij volgde een opleiding tekenen in Tilburg en textiele werkvormen in Arnhem. Een weerspiegeling van deze laatste opleiding is te zien in de manier waarop zij met stoffen structuur aanbrengt op haar bronzen beelden dan wel ze van kledij voorziet.

Alda Poulussen maakt twee soorten beelden. Dikke vrouwfiguren, die duidelijk geen moeite hebben om hun omvang onbekommerd te etaleren, roepen vrolijkheid bij de toeschouwer op. Ze lijken buitengewoon zelfverzekerd in de wijze waarop zij genieten van het levensmoment waarin ze verkeren. Daarnaast zijn er rijzige, slanke gestalten. Deze beelden geven meer uitdrukking aan experiment met stoffen en kleuren. Het karakter van deze beelden is eerder ingekeerd en decoratief. Beide soorten beelden echter kenmerken zich door een sterke vormvastheid, ze zijn aanwezig.

In de loop der jaren heeft Alda Poulussen op diverse plaatsen in Nederland geëxposeerd, ondermeer in Galerie Bel Arte in Maastricht, Galerie Gauguin in Heeze, Galerie Artihove in Bergschenhoek, Kunst & Ko in Amstelveen en op diverse kunstbeurzen. Bij zulke exposities mag ze veel positieve en instemmende reacties ontvangen, die niet zelden leiden tot aankoop.

Alinda Ottens:
http://www.beeldbouwer.exto.nl/site/index/214285_Motivatie.html

Carla Rovers:
http://www.carlarovers.nl/

Mirjam Koldeweij:
'IJzersterke' tentoonstelling in Galerie Steenwijk (recensie)

'In relatie tot haar werk is die titel heel voor de hand liggend.
De kunstenares uit Eibergen laat immers beelden zien waarin
metaal een belangrijk beeldmiddel is. Zij gebruikt dat materiaal
in combinatie met hout, textiel, karton en gips, maar metaal
is het meest opvallend aanwezig. Aan de vormentaal van
Koldeweij ligt een sterke hang naar eenvoud ten grondslag,
terwijl daarnaast bewegingsdimensies op een solide manier
verankerd zijn in haar robuuste beelden. Verwijzingen naar
concrete aanknopingspunten (een stralenkrans,een boogvorm,
wijvend riet, een toren die bekroond wordt met een vlaggetje)
dringen zich niet op, maar zijn wel zó prominent aanwezig dat ze
richting geven aan de beelden'.

Tom Seerden:
O V E R H E T W E R K
Niets is zo moeilijk als iets over je eigen werk vertellen.
Hoe dat komt? Misschien wel omdat je het niet bedenkt , maar omdat het tijdens het werkproces ontstaat .
Wat belangrijk is in het werk? Dat zijn de basale gegevens van de beeldhouwkunst: massa, ruimte en materiaal en voor mij ook spanning en beweging.
Daarnaast moet het ook iets te vertellen hebben. Mijn doel is vooral niet om een ‘mooi’ beeld te maken, maar een beeld met zeggingskracht.
Wat concreter over het werk:
De natuur is uitgangspunt in de serie vogels. Elementen uit het verleden zijn onderwerp in de serie maskers. Ook in mijn abstractere werk komt beweging en spanning naar voren , zoals in de ”vloeiende vormen”.
Het vrouwelijk model blijft als een rode draad door mijn werk lopen, hierin zijn een monumentale uitstraling en een krachtige vormentaal van belang.
Momenteel werk ik aan een serie bronzen landschappen op oude balken, waarbij herinneringen van reizen en vakanties centraal staan.
Het werk is ambachtelijk gegoten in de cire perdue techniek. Afhankelijk van de uitstraling van het beeld werk ik een beeld soms af door het te slijpen en te patineren. Maar steeds vaker laat ik de giethuid van de beelden intact, ze worden dan na het gieten geforceerd afgekoeld waardoor er een rode patina op de huid ontstaat, Dit geeft een archaïsche, tere uitstraling, waardoor nog iets van het gietproces zichtbaar blijft. Het is steeds opnieuw spannend te zien hoe een beeld uit de vorm komt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten